Bugün pazartesi ve ben şuanda evde çayım ve kurabiyemle kanepemle oturmuşum. bilgisayarım kucağında bloguma aylar hatta yıllar sonra yazı yazıyorum. Bunun sebebi ufak bir görünmez kaza... Cuma sabahı kapıdan dışarı çıktım. Baktım ki asansör bizim katta. Kaçırmayayım şunu şimdi tekrar aynı kata geç gelir dedim. Acele asansöre doğru bir depar arttım. Atmamla durmam bir oldu. Sağ baldırıma bir bıçak sağlandı sanki. Yavaş yavaş arabaya kadar zor yürüdüm. Birazdan geçer nasıl olsa dedim. Ama geçmedi. Soluğu hastanede aldım.
Meğer aşil tendonunun üst kısmındaki bağlar kopmuş. Doktor eğer futbolcu olsaydın 3 ay sahalardan uzak kalırdın dedi. Nihayetinde bir hafta rapor verdi. . Ayağımı çok zorlamamam ve bol bol dinlenmem gerekiyor. Adelenin fazla gerilmemesi için topuklu terlikle yürümem gerekiyor.
Bu hafta evdeyim. Yapmak istediğim ama fırsat bulamadığım pek çok şey vardı. Onların listesini yaptım. Başlıyorum yapmaya...
Her ne kadar ayağımı çok rahat hareket ettiremesemde bu hastalık tatilinden pek hoşlanmadığımı söyleyemeyeceğim :)
4 yorum:
Geçmiş olsun,ama her işte bir hayır vardır sözüne çok uydu durumuzun ne güzel şeyler gördük
sayenizde..
teşekkür ederim Ayşe Hanım:)
aaa Sena cııım, şimdi okudum, çok geçmiş olsun:((
Telekkürler canım :)
Yorum Gönder