Bir süre önce farkettim ki benim ruh halim güneşin ışıldamasıyla doğru orantılı... Yani ne zaman ki güneş bulutlardan sıyrılıp kendini gösteriyor beni bir mutluluk ve huzur kaplıyor. Çok şanşlıyım ki hem evim hem iş yerinde odam çok iyi güneş alıyor. Her kadar yazın bu durum biraz bunaltıcı da olsa ben asla şikayetçi değilim.
Özellikle sabah güneşle uyanmayı çok seviyorum. Şu aralar bunu yalnızca pazar sabahları yapabiliyorum maalesef... Evimde güneş yatak odamdan doğuyor ve gün içinde tüm evi dolaşarak salonumdam batıyor. Dolayısıyla onu doğumundan batışına kadar izleyebiliyorum. Ben de evde olduğum zamanlar onu takip ediyorum. Yapacağım işleri toplayıp önce yatak odasına oradan salona taşıyorum.
Güneşi en çok dokunduğu renkleri daha netleştirdiği, güzelleştirdiği için seviyorum galiba. Kırmızılar, sarılar, yeşiller daha da parlıyor sanki. Özellikle yazın hafif rüzgarın dalgalandırdığı perdenin desenlerinin gölgelerinde renkler dans eder sanki. Masanın üzerindeki cam vazodan yada cam bardaktan yansıyan, oynaşan renkler nasıl neşelendirir insanı.
Bugün de güneşli hava. Dün sabah yağan lapa lapa kara rağmen muhteşem bir güneş var dışarıda. Yaz ce-ee yapmış gibi. Belki de ondan yazmak istedim bu yazıyı...
Güneşi çok seviyorum....
1 yorum:
Bende seni çok seviyorum Senacımmmmmmm:)
Yorum Gönder