Ben çok fazla televizyon seyretmem.Daha doğrusu haberleri pek fazla seyretmem. Dolayısıyla ölen Bilkent'li gençlerden biraz geç haberim oldu. Ama duyduğumdan beri aklımdan çıkmıyor.O kadar üzüldüm ki anlatamam. Onların yerine koydum kendimi. Sabaha o evden çıkayamacaklarını bilmeden giyinip süslenip gittiler arkadaşlarının evine. Sabaha maalesef ceset torbalarında çıktılar oradan. Ne kadar büyük ve tarifsiz bir acı. Özellikle aileleri için... Allah hepsine ayrı ayrı sabır versin... İnsan her ölüme üzülür ama böyle gepegenç hayat dolu sağlıklı insanların ani ölümlerine daha çok üzülür. Beklemezsiniz, konduramazsınız... Onun daha yaşayacağı günleri düşünürsünüz... Ben o aileleri çok iyi anlıyorum. Ben de birkaç sene önce Konya'da çöken Zümrüt apartmanında kuzenimi kaybettim. Ölümünden yarım saat önce görüştük bayramlaştık, şakalaştık, gülüştük. 1 saat sonra çöken binanın yıkıntılarında sağ çıkması için göz yaşı döktük. O da 18 yaşındaydı. Çok iyi konuşur, kendini dinletirdi. Geleceğin başbakanı sensin derdik. Hoşuna gider gülerdi. Hala sağ olsaydı nasıl nerde olurdu diye düşünüyorum.
Allah tüm genç yaşta yakınını kaybedenlere sabır versin.:(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder