İlk defa 3. sınıftayken tanıdım ben onu. Son sınıfta da oda arkadaşım oldu. Keşke daha önce tanışsaymışız. Üniversite hayatımın en neşeli, en eğlenceli, en komik, en haraketli günleriydi. Aygenin enerjisi, yardımseverliği, neşesi ve yaşama sevinci sayesinde oldu bunlar birazda. Ondan sonra hiç kopmadık. Mezun olduk başka şehirlere taşındık ama hiç ayrılmadık. Hayat bazen dayanabileceğimizden daha büyük acılar yaşattı bize. Beraber ağladık o zamanlarda da. Sevdiklerimizi kaybettiğimizde de beraberdik aramıza yenileri katıldığında da. Hem iyi gün hem kötü gün dostu olduk birbirimize. İyiki varsın Aygenciim, canım dostum benim.
Bugün öğlen buluşacağız. Ankara'yı gezeceğiz beraber. Eskiden üniversitedeyken yaptığımız gibi tozunu attıracağız ortalığın. Bahçeli, Tunalı, Bilkent, Eymir, Kale.... çook güzel planlarım var arkadaşım için. Bakalım neler yapacağız nelerr:))
Bu şarkı da Aygen'ciğime gelsin
"Beyaz Kelebekler, Sev Kardeşim"
2 yorum:
Ne güzel, bu dostluğunuz hep daim kalsın, yalnız senacım seçtiğin şarkı da harika olmuş bu yazıya :) İyi gezmeler iyi eğlenceler. Sevgiler...
Teşekkürler Sibelcim. İnsanın hayatta dost dediği insanlar ikiyi geçmezmiş. Biri Aygen benim için:)
Sevgiler...
Yorum Gönder