Dün 10 yıldır görmediğim bir arkadaşımı buldum facebookta. Aslında pek iyi ayrılmamıştık. Arkadaşlık talebimi kabul eder mi etmez mi bilemedim. Etti... Uzun bir mail gönderdim önce. O da cevap yazdı sanki hiç ayrılmamışız gibi. Ne kadar özlemişim onunla konuşmayı. Eski günlerimizi hatırladım. Eski resimlerimizi buldum. Ona da gönderdim. İçimden bir yük kalktı. Sanki uzun zamandır çözemediğim bir soru cevaplandı. Ne kadar hafızamı zorlasamda aramızın neden bozulduğunu tam olarak hatırlayamıyorum. Demekki hiç önemli değilmiş. Aklımda o sevimsiz ayrıntı değil geçirdiğimiz keyifli dakikalar kalmış. Ama her ne ise, üniversitedeki en iyi arkadaşımla on yılıma mal oldu.
Ben bu hayatta herşeyi doğru yaptım diyebilen var mı acaba? Verdiğim her karar doğruydu, hiç hatam yok diyebilen? Çok zor herhalde. İtiraf ediyorum benim çok hatam var. Keşke Jennifer Gardner ve Mark Buffalo'nun "30 Olmak" filmindeki gibi geleceğe gidip verdiğimiz kararların sonuçlarının görebilsek. O zaman herşey ne güzel olurdu. Bende saçma sapan şeyler yüzünden dostumu kaybetmezdim belki.
Hayat filmlerdeki kadar kolay olmadığı için elimizdekiyle yetinmek ve onun kıymetini bilmemiz gerek. Ben 10 yıl sonrada olsa arkadaşımı buldum. Darısı diğerlerinin başına...
3 yorum:
Senacım yok canım yaa.. senin çok hatan nerede var??
Bence sen çoook tatlı birisinnnnnnnnnn:)
Bak 10. yılımız olacak ilk tanıştığımızdan bu yana..
Odtü Mimarlık Bölümü merdiven altı, master sınavı bekleme yerinde yani:)))
öpücüklerrr:))
Ay canımm Pinocuum. Sende çooook tatlısın. O kadar oldu mu gerçekten! Dile kolay 10 yıl. Sana telefonumu dolmuştan inerken vermiştim, hatırladın mı? Ne komikti halimiz:)) Dolmuşçu bekliyor sen inmişsin ben dolmuştayım numarayı yazmaya çalışıyorum.
İyi ki kopmadık birbirimizden. Ben çok şanslıyım seninle tanıştığım için:))
Tatil sonu buluşmaya başlayalım hemen çok özledim sizi....
"de", "da" eklerine dikkat ;)
Yorum Gönder